منو
برای اینکه ،بهتر بفهمیم چه عواملی، باعث می شوند، عشق زن و مرد، به یکدیگر، کم شود، بهتر است، ابتدا بفهمیم چه چیزهایی، زن و مرد را، به سوی یکدیگر ،جذب می کند.
نمادها ،معانی ای را منتقل می کنند، که در تعاریف ادبی، یا لغوی، وجود ندارند.
هنگامی، که ما از اصطلاحی، استفاده می کنیم، در واقع به دنبال، معنای فوق العـاده، شخصی از آن ،هستیم که نوعی، تأثیر خود به خودی، و بدون قصد، و عمـد را ،در انسان پدید، می آورد.
از نظر کارن، استواری تد، فقط نشانه ای از امنیت ،خاطر نبود، بلکه معنای تحـت حمایت، یک «موجود پدرگونه» قرار گرفتن،را داشت.
نمادهایی که ،شیدایی را، پدید می آورند، اغلب به وسیله، رویـه هـای فرهنگی، موجود به افراد ،جامعه دیکته، می شوند.
اشتیاق خاص، یک گروه سنی معـین، هـم در مانده ،نمادهایی که آنها،به کار می گیرند، مشخص است.
گروهی، که بسیار نگران پذیرفته شدن، توسط همسالان ،خود هستند ،و در عین حال ،از تردیدهایی که، درباره مطلوبیت اجتماعی ،خود دارند، رنج می برند، اولویت زندگی خود، را از طریق ،جذابیت های فردی، تواناییهای ورزشی، یا کاریزما، معطوف به دستیابی، به نمـاد عمـل، محبوبیت می کنند.
از نظر اجتماعی ،در سطوح بالاست، برای یک نوجوان، انگیزه قوی و قدرتمندی، است.
البته خصوصیات، دیگری چون ،شرایط مناسب ،هم می توانند ،به عنـوان کنند، و شیدایی را ،در فرد برانگیزند.
برخی، از این خصوصیات، خصلت های ناشی، از خودشیفتگی هستند، که در آنها، فرد از تصور، اینکه با کسی جفت، خواهد شد، که موقعیت او،را از طریق قدرت، موقعیت اجتماعی،یا ثروت، بالا خواهد برد، هیجان زده می شود.
چشم انداز ،گسترش قلمروی خود، از طریق برقراری، ارتباط با چنین فردی، به خودی خود ،هیجان انگیز است ،و موجب می گردد، که یار، فوق العاده خواستنی، و مطلوب به نظر ،برسد.
زنی، نامزد خود را، این گونه توصیف ،می کرد:
«استعداد، عظیمی دارد. به زودی ،شهره آفاق خواهد شد. با کمک من ،به موفقیـت هـای بزرگی، دست خواهـد یافت. او بزرگ تر، از زندگی است.»
چند سال بعد، هنگامی که ،رؤیاهای توخالی زن، تحقق پیدا نکردند، متوجه شد، که چقدر خودش، را گول زده ،و تا چه حد درباره، توانایی های شوهرش ،دچار اشتباه شده ،و او به هیچ وجه صاحب ،آن استعداد ،درخشانی که زن، تصور می کرده، نبوده است.
هیجان، و احساس رضایت، متقابل فوق العاده زیاد، در مراحل اول شیدائی، غالبـاً ،برای زوج ها ،به صورت معیاری، در می آید که، مراحل بعدی ازدواج، خود را، همواره با آن ،می سنجند.
در، این مرحله:
دوران نامزدی، رنگ میبازد.
بسیاری ،از مردم نمی خواهند، یا نمی توانند ،رؤیای خـوش سالهای، اولیه ازدواج ،را از یاد ببرند ،و انگار تازه ،متوجه می شوند ،که ازدواج واقعا ،چه جور ،چیزی است ،و همین مسئله ،بر توهمات بعدی، آنها درباره، شریک زندگی و نیز ،رابطه زناشویی، دامن می زند.
البته، ما زوجهایی را ،هم می شناسیم ،که هنوز پس از ،سالها که از، ازدواجشان می گذرد، آن را ،معجزه دلپذیری، می دانند.
به نظر می رسد، رؤیاهای، این زوجها، به تحقق فپیوسته است، اما اینها ،در اقلیت هستند.
توهم من و تو، همه اش را ،می خواستیم
همه اش را،می خواستیم
احساس ،عاشقانه بدون رنج
آفتاب ،بدون روزهای بارانی
آن را، همیشگی می خواستیم
تو و من ،دستهایمان را به سوی، آسمان دراز کردیم
کرانه، بی انتها ،بود
هرگز، سر فرود،نیاوردیم
مطمئن بودیم، که می توانیم ،جایزه را، ببریم
من ،حتما این را، در چشمهای تو، دیده بودم
– پیتر آلن ، «من و تو
