منو
همکاری در تربیت کودک
اختلاف نظر در زمینه شیوه همکاری در تربیت کودک از طرف بزرگترها مثل والدین و سایر افراد سهیم در تربیت او موجب می شود که:
همراه کردن کودک در پیروی و اجرای خواسته های ما بسیار سخت و دشوار شود.
انتقاد از فرد دیگر که در تربیت کودک سهیم است ( معلم، مادر، همسر) وقتی نظری دارد که برای شما قابل قبول نیست فقط اوضاع را بدتر می کند.
این کار به جر و بحث و سرزنش متقابل تبدیل خواهد شد.
قدر دان بودن و تحسین کردن از افرادی که در تربیت کودک همکاری دارند باعث افزایش تمایل آن ها به همکاری با شما می شود.
راه دیگر همدردی و همدلی کردن در موقعیت های چالش برانگیز و فرسایشی تربیت کودک است.
وقتی کودک متوجه شود همسرتان و دیگر افراد با آنچه که شما از او می خواهید موافق هستند، او نیز تمایل بیشتری به پیروی از شما خواهد داشت.
به جای انتقاد و منع کردن یا تعیین رفتار همسر برای روش تربیتی، از او بخواهید که:
یک راهکار تربیتی به شما پیشنهاد دهد و ازین طریق گفتگو را با او شروع کنید.
این کار باعث اشتیاق بیشتر در طرف مقابل برای شنیدن حرف هایتان می شود و همکاری و همفکری بالا می رود.
مثال: دخترم به حرف من گوش نمی دهد به نظرت چه کاری باید انجام دهیم؟
هنگام رفتارهایی مثل کتک زدن، برچسب زدن به کودک و… لازم است صریح دیدگاه و نظر خود را بیان کنید.
واضح بیان کنید طرف مقابل را در می کنید.
اما این نمی تواند رفتار او را توجیه کند.
پیشنهاد کمک برای اصلاح این رفتار به او بدهید.
منبع: دکتر بن فورمن
مرکز مشاوره فرح بخش:
مشاوره و روانشناسی کودک و نوجوان
