منو
بیشتر آدمها، فکر می کنن اگه،هر اتفاقی افتاد هیچی نگن، بیش از حد، انعطاف به خرج بدن، و از موضع خودشون اغلب اوقات ،پایین بیان این نشونه صبر، و سازگاری، اونهاس.
با سازش، خواسته های خودت رو،نادیده می گیری، عیبهایی که نداری رو، قبول می کنی، حرف های ناحق رو می پذیری ،و خواسته ها و نیازهات ،سرکوب میشن.
ودر نهایت ممکنه،منجربه اختلالات روانی بشی، و خودتون را معیوب و بی ارزش ببینی،اما با سازگاری، راهی پیدا می کنی که میانگینی،از خواسته ها و نیازهات رو،برآورده کنه.
سازگاری ،تو رو منعطف تر میکنه
و به رشد و شکوفایی اجتماعیت،کمک می کنه و تو رو فردی جذاب، و تاثیر گذار هم، میکنه .
