منو
لباس سفید فضانوردی، پوشیده بودم و کلاه فضانوردی ،روی سـرم بـود.
آماده بودم، تا ساعاتی دیگر با یک فضاپیما ،به فضا سفر کنم.
اما در سینسیناتی بودم ،و برای پرتاب باید به پایگاه رایت پترسون نیروی هوایی، در دیتون می رفتم ، که پرتاب تا ساعاتی دیگر در آنجا انجام می شد.
این که فضاپیماها، از دیتون پرتاب شوند اصلاً برایم عجیب نبود، ولی از این تعجب کرده بودم، که ناسا زمینه انتقالم از سینسیناتی به دیتون ، را جور نکرده بود.
به همین دلیل ، سوار یک اتوبوس شهری شدم.
مردم به لباس فضانوردی من نگاه میکردند، ولی حرف نمی زدند. دائم اتوبوسم را عوض میکردم ،ولی هیچکدام به دیتون ،نمی رفتند.
دائم از مردم کمک می خواستم، و آنها شانه بالا می انداختند ،و اهمیتی به مشکلم نمی دادند.
این خوابی بود ،که چند سال قبل، وقتی در سینسیناتی زندگی می کردم، دیدم.
این خواب، آنقدر روشن و ناکام کننده بود، که هرگز آن را فـرامـوش نمیکنم. ما همه خواب می بینیم. در بسیاری از خواب هـا ، ظـاهراً هـر کـاری میکنیم، نمی توانیم به منظور خود برسیم.
خواب ها نیز رفتار کلی محسوب می شوند.
پس آنها را بـایـد خـواب دیدن نامید ، و چون درون کله ما رخ می دهند، درواقع مؤلفه فکری، این رفتار کلی هستند.
من در آن خواب، اگر چه بیشتر در حـال عـمـل کـردن بودم، ولی در مورد رساندن خودم به دیتون، فکر هم میکردم.
از این که به دیتون، نرسم عذاب میکشیدم، و بی شک فیزیولوژی من برای آنچه انجام می دادم، عادی بود.
خوابها حد و مرز ندارند، و چندان منطقی نیستند.
در ضمن، الزاماً در واقعیت ریشه ندارند.
در خواب، هر اتفاقی می تواند روی بدهد، ولی ظاهراً هـر رویدادی بامعناست.
من در خوابم یقین داشتم، که اگر می توانستم،خودم را به دیتون برسانم ،به فضا می رفتم.
اگـرچـه محققان ،معتقدند خـواب هـا کـمک میکنند، حداکثر استراحت را در حین خوابیدن داشته باشیم، اما من در این فصل(کتاب نظریه انتخاب ) می خواهم در مورد خلاقانه بودن ذاتی، خواب ها بحث کنم.
ولی وقتی داروهای ضد خلاقیتی، را که برای درمان روانپریشی تجویز می شوند، مصرف کنیم ، یا بیماری پارکینسون داریم که توان حرکت خلاقانه را از ما می گیرد، چنین خلاقیتی به منصه ظهور نخواهد رسید.
چون در مغز یک دستگاه خلاق، وجود دارد که خلاقیت، را به رفتارهای کلی می افزاید.
این دستگاه می تواند، چاشنی خلاقیت را در یک یا چند مؤلفه، از چهار مؤلفه رفتارهای کلی ، وارد کند.
ما این خلاقیت، را در اعمال ورزشکاران بزرگ، رقاصان، جراحان و کسانی که کارهای عصبی ماهیچه ای، بزرگی انجام می دهند، شاهد هستیم.
یکی از این ورزشکاران بزرگ ، که الان به فکرم می رسد مایکل جوردن است ، که جزء خلاق ترین ورزشکاران، دنیا می باشد.
اینشتین، شکسپیر، موتزارت و ونگوگ ، جزء همین آدمهای خلاق بودند، که برای نام بردن تک تک آنها ، یک کتاب لازم است.
مخاطبان و تماشاچیان، مسحور عملکرد شگفت آور این افراد، در خلق و ابراز احساسات می شوند.
اشخاصی که بیماری آنها صعب العلاج ، تشخیص داده می شود، ولی به شیوه ای که برای پزشکان قابل توجیه نیست، بیماری خود را التیام می بخشند، هم موردهایی برای فیزیولوژی جدید و خلاق هستند.
البته اینها فقط مواردی از شیوه های محسوس، عملکرد این دستگاه خلاق هستند.
بـا خـلق رفتارهای دردناک، و خودمخرب، صدمات زیادی به انسان بزند.
این خلاقیت مخرب ، وقتی نمود می یابد که خواهان روابط خوب هستیم، ولی تـوان دست یافتن، به آن را نداریم.
وقتی مثل فرانسیسکا، احساس تنهایی می کنیم، هیچ اقـدام مؤثری، برای التیام زخـم خـود نـمی توانیم بکنیم.
ولی چون اقـدام مـؤثری، نمی توانیم بکنیم دلیل نمی شود که کاری نکنیم.
دستگاه خلاق ما ،دقیقاً چنین وضعیتی دارد.
این دستگاه پیوسته ،به ما کمک میکند با احساس تنهایی خود ، یا هر چیز دیگـری کـنار بیاییم.
این کمک را نیز با افزودن خلاقیت ،به رفتارهای قبلی ما ، و گاهی خلق یک رفتار جدید کامل، که مؤثرتر است، انجام می دهد.
این دستگاه، در بسیاری از موارد ،اعمال و افکار جدیدی را پیش میکشد ، که اگر بدانیم اوضاع را بدتر میکنند، آنها را قبول نخواهیم کرد.
و در اغلب موارد، ما را مجبور میکند به مشاوره رو بیاوریم.
ولی ما به اندازه کافی ،روی اعمال و افکارمان کنترل داریم، که بخواهیم این کار را انجام بدهیم؛
در اینجا می خواهم بگویم ،این دستگاه چه موقع افکار و اعمال خشن، یا خودکشی گرایی ، را که خیلی جدید هستند ،بـه مـا پیشنهاد می کند.
همچنین، چه موقع افکار روانپریشانه، و جنون آمیز یا به قولی اسکیزوفرنی یا بیماری دو قطبی، ارائه می دهد.
همین طور ،چـه مـوقع بر اثر تنهایی، دچار وسواس فکری ،یا عملی می شویم.
و بالاخره چه موقع ، مثل اختلال استرس پس از سانحه ، با وضعیت برخوردی دردناک ،ولی خلاقانه می کنیم.
تقریباً در تمام این موارد، با بهبود بخشیدن روابطمان می توانیم، این افکار و اعمال را کنار بزنیم.
خیلی از آدمها همین کار را می کنند.
رایج ترین آنها، افسرده کردن خود است ،ولی مضطرب کردن خود، سردرد ایجاد کردن در خود، کمر درد ایجاد کردن، در خود و دیگر احساسات دردناک، هم هستند.
ما اگرچه نمی توانیم ،احساس را کنار بگذاریم ـ چون کنترل مستقیمی بر آن نداریم ـ ولی با مشاوره یا بدون آن می توانیم ،روابطمان را بهبود بخشیم، یا روابط رضایت بخش تری برقرار کنیم.
وقتی دستگاه خلاق مـا ،فـیزیولوژی جدید ، ولی مخربی ارائه می دهد، نمی توانیم آن را رد کنیم.
متداول ترین، نمونه های این فیزیولوژی مخرب، بیماریهای خودایمنی، مثلاً آرتریت روماتوئید است.
به نظر من این فرایند، علی رغم مخرب بودن و پیچیدگی شدیدش، بـاز هـم نمی تواند، حق انتخاب را از ما سلب کند.
من برای ایـن فـرایـنـد ،عـنوان کـلی بیماری روان تنی را بر می گزینم.
ادامه دارد………
(برگرفته از کتاب نظریه انتخاب )
برای دریافت مشاوره فردی
به لینک زیر مراجعه کنید:
برای مطالعه بیشتر :
انتخاب رشته آگاهانه وهوشمندانه
پکیج و فرایند مشاوره انتخاب رشته کنکور
شرایط-اختصاصی-دانشگاه-فرهنگیان
پکیج و فرایند مشاوره انتخاب رشته کنکور
