منو
در کدام تله زندگی گرفتار شده اید؟
اگر در این تله زندگی گرفتار شده اید هر لحظه احساس میکنید
افرادی را که دوستشان دارید شما را ترک کنند و درنهایت به تنهایی و بی پناهی دچار می شوید.
دائم احساس میکنید نزدیکان خود را به دلیل مرگ از دست می دهید یا تنها می مانید. ترس شما از تنهایی است. می ترسید که افراد مورد علاقه تان، فرد دیگری را به شما ترجیح بدهند.
به دلیل همین باور به افراد نزدیک خود به گونه ای افراطی وابسته می شوید.
طنز تلخ این تله زندگی این است که چون می ترسید شما را ترک کنند با رفتارهای حاکی از وابستگی بیمارگونه ،کاری میکنید که از شما دوری کنند.
اگر در دام این تله زندگی افتاده اید، ممکن است جدایی های معمولی و عادی زندگی نیز شما را آشفته و عصبانی کند.
بی اعتمادی/ بدرفتاری •
تله زندگی بی اعتمادی/ بدرفتاری باعث می شود که انتظار داشته باشید که
دیگران به شما صدمه بزنند یا به نحوی با شما رفتار بدی در پیش بگیرند.
دائم در این هول و هراس به سر می برید که دیگران سر شما کلاه بگذارند، به شما دروغ بگویند،
رو دست بخورید، تحقیر شوید یا به شما آسیب برسانند و از شما وءاستفاده کنند .اگر در دام این تله زندگی افتاده باشید بـرای حـمایت از خویشتن، پشت دیـوار بی اعتمادی سنگر می گیرید.
به دیگران اجازه نمی دهید با شما صمیمی شوند. نسبت به نیت دیگـران مشکوک و بدگمان هستید و بدترین خیالها را در ذهن خود می پرورید. انتظار دارید که دوستان تان به شما خیانت کنند
و با شگردهای مختلف سعی میکنید با دیگران رابطه برقرار نکنید.
رابـطـه شـما بـا دیگران سطحی و تظاهرآمیز است. واقعاً نمی توانید با دیگران صمیمی شوید و با آنها راحت حـرف بزنید. اگر دیگران با شما بدرفتاری کنند، دچار عصبانیت و کینه توزی می شوید و عطای روابط را به لقای آنها می بخشید.
اگر توانایی شما برای انجام کار مستقلانه، آسیب دیده باشد در دام دو تله زندگی می افتید: وابستگی وآسیب پذیری.
اگر گرفتار تله زندگی وابستگی شده اید،
احساس میکنید نمی توانید بدون کمک دیگران از پس کارهای روزمره زندگی خود برآیید.
برای انجام کارهایتان دست نیاز به سوی دیگران دراز میکنید و نیاز دارید همیشه از شما حمایت کنند. اگر در دوران کودکی سعی کرده اید که مستقل عـمـل کـنید اطـرافـیـان بـه جوانههای خود مختاری و استقلال طلبی شما آسیب زده اند. در دوران بزرگسالی دائـم بـه دنبال افـراد توانمندی می گردید
که به آنها وابسته شوید. به این افراد اجازه می دهید که به جای شما تصمیم بگیرن
د و بر زندگی شما حکومت کنند. در محل کار از انجام کارها شانه خالی میکنید. پرواضح است که چنین تله زندگی باعث پسرفت گرایی شما می شود.
اگر این تله زندگی بر شما حاکم شود،
دائم نگران بروز فاجعه یا مصیبت (مثل حوادث طبیعی، جنایی، پزشکی یا مالی) هستید.
امنیت ندارید. در دوران کودکی دائم به شما گوشزد کرده اند که دنیای خطرناکی داریم
و احتمالاً والدین تان بیش از حد از شما حمایت کرده اند و نگران سلامتی و امنیت شما بوده اند.
نگرانی ها و ترس های شما به قدری زیاد و غیر واقع بینانه هستند
که حاکم بی چون و چرای زندگی شما می شوند. توان و نیروی شما صرف اطمینان طلبی و امنیت خواهی می شود. حوزه های نگـرانـی شـما متفاوت هستند. به عنوان مثال، گاهی اوقات سخت نگران بیماری می شوید
(ابتلا به ایدز یا دیوانه شدن با حمله اضطرابی)،
گاهی نگران مسایل مالی می شوید ( ورشکستگی، فقر، فلاکت). گاهی نیز ممکن است
نگرانی شما به سایر حوزه های آسیب پذیری ( مثل ترس از پرواز، زلزله یا دزدیده شدن کیف پول) متمرکز شود.
اگر نتوانسته باشید با افراد مهم زنـدگی خـود رابطه ای صمیمی و عاطفی برقرار کنید، در دام دو تله زندگی می افتید: محرومیت هیجانی و طرد اجتماعی.
اگر در دام تله زندگی محرومیت هیجانی افتاده باشید،
سخت باور دارید که نیاز شما به دوست داشته شدن هیچگاه از سوی دیگران برآورده نخواهد شد.
احساس میکنید هیچکس به شما اهمیت نمی دهد یا اقعاً احساس های شما را درک نمی کند. خودتان را لایق رابطه با افراد بی عاطفه، انعطاف ناپذیر و خشن دانید یا اینکه خودتان اینگونه هستید.
همین امر به نارضایتی از روابط دامن می زند. با چنین الگوی تباطی جای تعجب است
اگر راضی باشید. احساس میکنید گول خورده اید و دائم بین دو احساس عصبانیت از یک سو و تنهایی از سوی دیگر، سرگردان هستید. نکته جالب اینکه از دست دیگران سانی هستید
و همین عصبانیت باعث کناره گیری دیگران از شما می شود و به محرومیت هیجانی
شما دامن می زند. مانی که بیماران مبتلا به محرومیت هیجانی
برای درمان مراجعه می کنند، بـا خـودشان احسـاس را به جلسه درمان می آورند.
حتی بعد از اینکه مطب را ترک می کنند، احساس تنهایی آنها را با جود احساس می کنیم.
محرومیت هیجانی با پوچی، معنا باختگی و بی تفاوتی هیجانی همراه ین افراد معنای عشق را نمی دانند و آن را تجربه نکرده اند.
این تله زندگی خودش را در رابطه با دوستان و گروه ها نشان می دهد.
این تله زندگی شما را مجبور می کند حساس کنید با بقیه فرق دارید،
متفاوتید و شما را به دام انزواگزینی می کشاند. اگر همبازی ها و همسالان شما در زندگی ، شما را نادیده گرفته باشند و حسی تعلق خاطر به گروه دوستان در شما رشد نکرده باشد.
گرفتار این تله زندگی می شوید. شاید به دلیل صفات و ویژگی های عجیبی که داشته اید، احساس کرده اید که با دیگران فرق دارید. در دوران بزرگسالی نیز با اجتناب از روابط و معاشرت گریزی سه ادامـه ایـن تله زندگی دامن زده اید.
احساس کردید که به خاطر ویژگی ها و صفات تان در گروه دوستان جایی نداشته اید
و دست رد به سینه شما می زده اند. بنابراین خودتان را از نظر اجتماعی،
موجودی ناخوشایند و مادلید بر دانسته اید. در دوران بزرگسالی نیز احتمالاً احساس کردید که فردی زشت، بدون جذابیت، بی قدر و منزلت، ضعیف و حوصله بر هستید. با اینکار به بازآفرینی شرایط دوران کودکی خود پرداخته اید.
در موقعیتهای اجتماعی، احساس حقارت می کنید. البته این تله زندگی همیشه به این واضحی و آشکاری نیست.
بسیاری از افرادی که در دام این تله زندگی افتاده اند در روابط صمیمی راحت برخورد می کنند و
مهارتهای اجتماعی خوبی دارند. ممکن است این تله زندگی تمام روابط آنها را درگیر نکرده باشد.
گاهی اوقات برخی از افرادی که روابط خوبی دارند تعجب می کنیم وقتی که پی می بریم
در محیط کار، کلاس درس یا مهمانی چقدر مضطرب و کناره گیر هستند. یکی از ویژگی های این افراد، بی قراری است.
ویژگی دیگر این افراد این است که به دنبال ارضای حس تعلق خاطر می گردند.
اگر در دوران کودکی، حس ارزشمندی شما آسیب دیده باشد، در دام دو تله زندگی گرفتار می شوید:نقص/ شرم و و شکست.
اگر دچار تله زندگی نقص / شرم شده باشید،
احساس می کنید عیبهای زیادی دارید و از ارزش چندانی برخوردار نیستید.
باور راسخ دارید که برای اطرافیان آدم ارزشمند و دوست داشتنی نیستید، فکر می کنید که هر آن ممکن است عیبهای شما بر ملا شود.
ممکن است در دوران کودکی احساس کرده اید که به دلیل عیب و ایرادهایتان مورد احترام خانواده قرار نمی گیرید و از شما عیب جویی می کرده اند. خودتان را مقصر می دانید و احساس می کنید ارزش آن را ندارید که
دیگران شما را دوست داشته باشند.
در دوران بزرگسالی نیز از عشق ورزی و قبول محبت دیگران می ترسید.
باورتان نمی شود که دیگران به دلیل ارزشمندی تان بخواهند با شما رابطه ای صمیمی بر قرار کنند. بنابراین انتظار دارید که دیگران دست رد به سینه شما بزنند، شما را تحویل نگیرند و طردتان کنند.
اگر تله زندگی شکست در شما نفوذ پیدا کرده باشد،
اعتقاد دارید که در دست یابی به موفقیت های شغلی ، ورزشی و تحصیلی شکست خورده اید.
معتقدید که در مقایسه با همسالان تان شکست خورده اید.
در دوران کودکی برای دست یابی به موفقیت با تحقیر دیگران روبه رو شده اید و
حس حقارت در شما ماندگار شده است. ممکن است مثل بقیه در یادگیری و مهارت آموزی توانایی نداشته اید و دیگران در مقایسه با شما در زمینه کسب نمره و پیشرفت، موفق تر بوده انـد،
شـما را به عنوان کـودکی “احمق”، “بی استعداد” و یا “تنبل” شناخته اند. در دوران بزرگسالی نیز با بزرگ انگاری شکستهای خود عملاً به تداوم این تله زندگی دامن می زنید
و به این ترتیب همیشه احساس میکنید محکوم به شکست هستید،
اگر در دوران کودکی توانایی ابراز نیازها و خواسته های خود را نداشته اید ( خودابرازگری)، در دام دو تله زندگی می افتید: اطاعت و معیارهای سخت گیرانه .
شما با تله زندگی اطاعت، نیازهای خودتان را فدای نیازهای دیگران می کنید.
به دیگران اجازه می دهید که شما بشوند.
به این دلیل نیازهای خود را ابراز نمیکنید چون نمی خواهید دچار احساس گناه شوید یا اینکه فکر میکنید
اگر نیازهای شما در اولویت قرار بگیرد به دیگران صدمه می زنید و یا اینکه می ترسید
اگر در مقابل خواسته های دیگران نافرمانی کنید، تنبیه یا طرد می شوید. به احتمال زیاد در دوران کودکی یکی از والدین، زندگی شما را کاملاً تحت کنترل داشته است.
در دوران بزرگسالی نیز دائم با افراد سلطه گر، کنترل گر و خودخواه وارد رابطه می شوید عنان اختیار خودتان را به این افراد می سپرید یا اینکه با افرادی به شدت نیازمند و آسیب پذیر رابطه برقرار میکنید
که خوراکشان افرادی مثل شماست.
شما جزء افرادی هستید که داوطلبانه یا از روی ترس، برآورده سازی نیازهای دیگران را اولویت زندگی وخود قرار می دهند.
اگر گرفتار این تله زندگی شده اید، سرسختانه تلاش میکنید تا بتوانید
به معیارهای بلند پروازانه خـود دست پیدا کنید. اهمیت زیادی به موفقیت، زیبایی، پول، نظم و ترتیب، منزلت اجتماعی یا لذت می دهید و حاضرید برای به دست آوردن این ویژگی ها،
سلامتی، روابط سالم و رضایت خاطر را فداکنید. ممکن است همان اندازه که به خودتان سخت می گیرید به دیگران نیز سخت گیری کنید. در دوران کودکی شما انتظار می رفته است که بهترین باشید
و ذرهای عدول از معیارها، به نظر شما شکست و آبروریزی ده است. هیچ چیز شما را راضی نمی کند.
اگر خانواده و اطرافیان شما در دوران کودکی شما نتوانسته اند برخی چـاهـا کـه لازم بـوده، شـما را کنند،
احتمالاً دچار تله زندگی استحقاق می شوید.
این تله زندگی ناشی از افراط در ارضا نیازهاست.
به عبارتی فرد در زندگی اش هیچگونه محدودیتی راتجربه نکرده است.
آنهایی که در این تله زندگی گرفتار شده اند احساس میکنند افراد ویژه و منحصربه – فردی هستند.
آنها خودشان را “همه کارتوان” و “همه چیزدان” می دانند و اصرار دارند که خیلی زود به خواسته هایشان دست یابند. آنها پایبند به اصل احترام متقابل نیستند و در پی ارضای خواسته های خود هستند،
بدون اینکه توجه کنند این خواسته ها برای دیگران چقدر گران و سنگین تمام می شود. افرادی بی صبر، ناشکیبا، بی انضباط و ناخویشتن دار هستند.
کسانی که در دام این تله زندگی افتاده اند در دوران کودکی، لوس و نازپرورده بار آمده اند.
دیگران آنها را وادار به خویشتن داری و محدودیت پذیری نکرده اند و مثل سایر بچه ها مجبور به پذیرش قیدوبندها نشده اند. در دوران بزرگسالی نیز هروقت به خواسته های خود نمی رسند، سخت عصبانی می شوند.
برگرفته از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید
اثری از جفری یانگ -ژانت کلوسکو
