منو
یکی از زمینه های مهم ارتباط خانواده و کودک تاثیر خانواده بر جامعه پذیری و رفتارهای کودک در دور های بعد مثلا نوجوانی است.
خانواده می تواند نقش مهمی در رفتارهای سالم یا ناسالم فرزندان خود داشته باشد.
خانواده و کودک
نوع رابطه
اولین عامل مهم ارتباط خانواده و کودک است. رابطه افراد با خانواده یک رابطه خونی، عاطفی و محبت آمیز است.
رابطه خانواده با افراد (کودک) یک رابطه حقیقی است و لازم است نیازهای امنیت، دوست داشته شدن و پذیرش در آن اتفاق بیوفتد.
تکوین شخصیت
محیط خانواده در دوران کودکی، از اهمیت ویژه ای در دوره های بعد در زندگی برخوردار است.
تجربیات سال های اولیه زندگی که معمولا در ارتباط با خانواده اتقاق می افتد، زیربنای شخصیت فرد را می سازد.
اولین تجربیات اجتماعی
ارتباط با خانواده اولین پنجره ای است که کودک را به دنیای خارج متصل می کند.
به معنی که؛ اولینن تجربه اجتماعی افراد در خانواده اتفاق می افتد.
در زمینه خانواده و کودک اهمیت این مسئله این چنین نمایان است که:
خانواده هنجارها و ارزش ها را به کودک انتقال می دهد و فرد را با خواسته ها جامعه آشنا می کند.
از این طریق فرد به سمت انتخاب رفتار مشخص و پذیرفتن شخصیتش هدایت می شود.
۱- تقلید
کودک از رفتار خانواده و مخصوصا والدین خود تقلید می کند.
این تقلید هم به صورت آگاهانه و هم به صورت ناآگاهانه اتفاق می افتد.
البته این نفوذ والدین در کودک به تدریج پس از ارتباط های اجتماعی او کم رنگ تر می شود.
یعنی کودک الگوهای دیگری در جامعه برای خود انتخاب می کند.
۲- تلقین والدین
در زمینه ارتباط خانواده و کودک یکی از عوامل دیگر که به جامعه پذیری فرد منجر می شود تلقین والدین است.
خانواده به شکل مستقیم و غیر مستقیم این ارزش ها را به کودک منتقل می کند که:
چه چیزی خوب یا بد است، چه چیزی درست یا غلط است، چه چیزی بی ارزش یا با ارزش است و…
۳- تعمیم روابط خانگی به روابط اجتماعی
کودک با مشاهده و شناختن افراد بزرگسال در خانواده، رفتارهای خاصی از آنانرا تقلید می کند و در جامعه به آن روش رفتار می کند.
مرکز مشاوره فرح بخش همه روزه پاسخگوی عزیزان در این زمینه ها می باشد.
